CPU Basics: Multicore en Hyper-Threading verklaard

(Je leest nu pagina 1 van 1)

Je hoort het vaak genoeg voorbijkomen: Dual core, quad core, octa core en hyper threading.

Simpel gezegd gaat het dan over processors die je in allerlei apparatuur tegenkomt.

In je laptop of desktopcomputer, maar ook in je telefoon zit waarschijnlijk een multicoreEen multikernprocessor is een chip waarop meerdere kernen of processors (Engels: cores) zijn geïntegreerd. processor.

Maar wat betekenen die termen nu eigenlijk?

De CPU (central processing unit) in je computer doet het rekenwerk voor alle actieve programma’s. Maar een single-core CPU kan per keer slechts één taak uitvoeren, dat is waar meerdere CPU’s, hyper-threading en multi-core CPU’s om de hoek komen kijken.

Met meer dan een processor is het mogelijk meerdere taken op hetzelfde moment te verwerken, zodat je computer niet vastloopt- vooral tijdens het multitasken of het uitvoeren van veeleisende taken zoals video encoding.

De meeste computers hebben slechts één CPU. Die enkele CPU kan meerdere kernen of hyper-threading technologie bevatten, waar we verderop op terugkomen- maar het is nog steeds slechts één fysieke CPU, geïnstalleerd in een enkele CPU-socket op het moederbord.

Voordat hyper-threading en multi-core CPU’s gemeengoed waren, werd geprobeerd om extra rekenkracht aan computers te geven door het toevoegen van extra CPU’s. Dit vereist een moederbord met meer dan één CPU-socket – meerdere CPU’s worden in verschillende sockets gestoken. Het moederbord moet dan ook extra hardware en aansluitingen hebben om die CPU-aansluitingen aan te sluiten op het RAM-geheugen en andere onderdelen. Er is dan een hoop overhead – er is extra vertraging als de CPU’s met elkaar moeten communiceren en systemen met meerdere CPU’s zullen meer energie verbruiken.

Dit is niet erg gebruikelijk bij pc’s voor thuisgebruik. Zelfs een high-end gaming desktop met meerdere grafische kaarten zal in het algemeen slechts over een enkele CPU beschikken. Je zult multi-CPU systemen alleen bij supercomputers, servers, en andere high-end systemen vinden, die veel-rekenkracht nodig hebben.

Hyper-Threading Technology

Hyper-threading is Intel’s eerste poging om parallel berekeningen door pc’s van de consument uit te laten voeren. Dit begon in 2002 met desktop-CPU’s met de Pentium 4 HT. De oorspronkelijke Pentium 4 had slechts een enkele core, dus het kon maar één ding tegelijk – maar met hyper-threading werd geprobeerd om dat goed te maken.

Een enkele fysieke CPU-kern met hyper-threading gedraagt zich als twee logische CPU’s in een besturingssysteem. De CPU is nog steeds een enkele CPU, dus het is een beetje "vals spelen" – terwijl het besturingssysteem twee CPU’s ziet voor elke kern, heeft de CPU in werkelijkheid slechts een kern. De CPU doet alsof het heeft meer cores dan het werkelijk heeft, en het maakt gebruik van zijn eigen logica om de uitvoering van het programma te versnellen. Hyper-threading maakt het mogelijk dat logische CPU-kernen fysieke middelen te delen. Dit kan dingen een beetje versnellen – als één virtuele CPU is vastgelopen en op instructies wacht, kan de andere virtuele CPU voor de uitvoering bronnen lenen van de wachtende CPU. Hyper-threading kan helpen de snelheid van je systeem te verhogen, maar het is zeker niet zo effectief als het beschikken over extra cores.

Gelukkig, hyper-threading is nu een "bonus." Terwijl de oorspronkelijke processors voor thuisgebruik met alleen hyper-threading een single core was die zich als meerdere CPU met meerdere cores vermomd had, hebben moderne Intel CPU’s nu zowel meerdere cores en Hyper-Threading technologie. Je dual-core processor met hyper-threading doet zich voor als vier cores in het besturingssysteem, terwijl de quad-core processor met hyper-threading als acht cores gepresenteerd wordt. Hyper-threading is geen vervanging voor extra cores, maar een dual-core processor met hyper-threading zal beter presteren dan een dual-core CPU zonder hyper-threading.

Oorspronkelijk waren CPU’s single core. Dat betekende dat de fysieke CPU slechts één centrale verwerkingseenheid had. Om de prestaties te verhogen, voegen fabrikanten extra ‘cores’ of centrale verwerkingseenheden toe. Een dual-core CPU heeft twee centrale verwerkingseenheden, zo lijkt het besturingssysteem over twee CPU’s te beschikken. Een proces kan meerdere kernen gelijktijdig gebruiken. Dit versnelt het besturingssysteem, omdat je computer meerdere dingen tegelijk kan doen.

In tegenstelling tot de hyper-threadingtechnologie, zijn er hier geen trucs – een dual-core CPU heeft letterlijk twee centrale verwerkingseenheden op de CPU-chip. Een quad-core CPU beschikt over vier centrale verwerkingseenheden, een octa-core CPU heeft acht centrale verwerkingseenheden, en ga zo maar door.

Dit helpt de prestaties drastisch te verbeteren terwijl de fysieke CPU-unit klein is, zodat deze in een enkele processorsocket past. Er hoeft slechts een enkele CPU-socket met een enkele CPU-eenheid geïnstalleerd te worden en niet vier verschillende CPU sockets met vier verschillende CPU’s, elk met hun eigen energievoorziening, koeling, en andere hardware. Er is minder vertraging omdat de cores sneller kunnen communiceren, doordat ze zich allemaal op dezelfde chip bevinden.

Windows Taakbeheer laat dit goed zien – hier hebben we een enkele processor met twee cores en hyper-threading, zo lijkt de pc vier logische CPU’s hebben.

actieve processorkernen

De meeste computers hebben nu multi-core CPU’s, wat de meest efficiënte optie is. Echter, Intel CPU’s hebben als bonus ook hyper-threading. Sommige computers die een grote hoeveelheid rekenkracht nodig hebben, beschikken over meerdere CPU’s, maar dit is veel minder efficiënt dan het klinkt. Multi-core CPU’s zijn ook te vinden op smartphones en tablets en bieden dezelfde voordelen.

Hoe meer CPU cores of een computer heeft, hoe meer dingen hij in een keer kan doen. Dit helpt bij het verbeteren van de prestaties in alles wat je doet – zelfs als je gewoon bent een ding tegelijk te doen, voert de computer taken op de achtergrond uit. Met een multi-core CPU, kunnen andere kernen worden gebruikt om een dergelijke achtergrondtaak uit te voeren om te voorkomen dat programma’s vertraagd worden. De komst van dual-core CPU’s bood een dramatisch betere desktop-ervaring om pc-gebruikers.

Bron: Howtogeek

(Je leest nu pagina 1 van 1)